Dzwony, płyty winylowe, Polaroidy, rolki, Gorączka sobotniej nocy. Farrah Fawcett, pierścionki nastrojów, buty na platformie. Lata 70. – przez jednych wspominane z nostalgią, przez innych znane tylko z opowieści – to wyjątkowo wdzięczna serialowa sceneria. Nie dziwi więc fakt, że powstaje tak wiele produkcji przywołujących ich szczególny klimat. Wróćmy więc do czasów technikoloru, disco i Szczęk, przeglądając zestawienie seriali, których akcję osadzono w siódmej dekadzie XX wieku.

Różowe lata 70.

Ten telewizyjny hit skupia się na życiu grupy nastolatków mieszkających w fikcyjnym Point Place w stanie Wisconsin. Jego fabuła obejmuje okres od 17 maja 1976 do 31 grudnia 1979. Tłem dla losów bohaterów są rewolucja seksualna, rosnąca popularność narkotyków, kryzys ekonomiczny, prezydentura Nixona i Forda, premiera Gwiezdnych wojen oraz konflikty pokoleniowe. W serii ukazano też rozwój branży rozrywkowej i rozpowszechnienie się magnetowidów, telewizji kablowej, gier wideo Pong i Space Invaders, dyskotek i kaset ośmiościeżkowych. Charakterystycznym motywem w show było też kółeczko z marihuaną.

W Różowych latach 70. występowali gościnni aktorzy z programów telewizyjnych z przedstawianej dekady, tacy jak Betty White, Tom Poston, Pamela Sue Martin, Howard Hesseman, Marion Ross i Shirley Jones. Tanya Roberts, wcielająca się w postać Midge Pinciotti, mamę Donny, zagrała też w Aniołkach Charliego, przeboju lat 70.

Począwszy od 5. sezonu, każdy odcinek serialu nosi nazwę piosenki zespołu rockowego, który był popularny w dekadzie, w jakiej osadzono fabułę. Epizody serii 5. noszą tytuły utworów Led Zeppelin, 6. – The Who, 7. – The Rolling Stones, 8. – Queen.

Różowe lata 70. są przesympatyczną komedią. Jej humor bawi nawet przy wielokrotnym oglądaniu.

Do najczęściej powtarzających się żartów należą:

• Ulubiona zniewaga Reda. Ojciec Erica często nazywa Erica głupkiem lub głąbem (dumbass).
• Kraj pochodzenia Feza, który nigdy nie został ujawniony
• Prawdziwe imię Feza, którego również nie poznaliśmy
• Upadek z wieży ciśnień
• Burn! – hasło używane wtedy, gdy ktoś w zabawny sposób obrazi jednego z bohaterów, najczęściej wykrzykiwał je Kelso
• Hyde bijący Kelso z powodu jego głupoty
• Kelso krzyczący „ał, moje oko!” po każdej bójce z Hydem
• Fez mówiący „Dobrego dnia” i „Powiedziałem: dobrego dnia”
• Eric cytujący Gwiezdne wojny
• Ktoś nazywa figurki Erica „lalkami”, a on zawsze głośno poprawia: „to figurki!”
• Kitty często pijąca alkohol
• Brak życia seksualnego Feza
• Najlepsze pomysły rodzą się w kółeczku z marihuaną
• Wszyscy znają kryjówki, w których Eric chowa pieniądze
• Śmiech Kitty w sytuacjach, które bohaterka uznaje za niezręczne
• Pryszcz pojawiający się na twarzy Erica tuż przed dniem, kiedy mają być zrobione zdjęcia do albumu
• Rozwiązłość siostry Erica, Laurie
• Red grożący Ericowi, że wetknie mu stopę w tyłek

Co oprócz humoru sprawia, że Różowe lata 70. ogląda się z taką przyjemnością? Bez wątpienia mnóstwo nawiązań do popkultury minionej dekady. Wspaniale ogląda się też wnętrza i kostiumy odwzorowujące modę lat 70. Kluczem do sukcesu serialu było jednak przede wszystkim zaangażowanie świetnej obsady. Młodzi i starsi aktorzy spisali się rewelacyjnie, kreując przesympatyczne postaci, z którymi można się zżyć.

Gatunek: komedia
Twórcy: Mark Brazill, Terry Turner
Obsada: Topher Grace, Laura Prepon, Ashton Kutcher, Mila Kunis, Danny Masterson, Wilmer Valderrama, Kurtwood Smith, Debra Jo Rupp

Mindhunter

Pierwszy sezon opowieści o wczesnych latach psychologii kryminalnej i profilowania w FBI rozgrywa się w latach 1977-1980. Istotną rolę dla fabuły miał seryjny zabójca Ed Kemper, po mistrzowsku zagrany przez Camerona Brittona. Przestępca pomagał agentom Fordowi i Tenchowi zrozumieć, jak działa umysł morderców-recydywistów. Oglądając Mindhuntera,przenosiliśmy się więc do świata zbrodni, starając się zrozumieć motywy zabójców. Przy okazji widzieliśmy, jak Holden Ford próbuje odnaleźć się w nowej roli i do niej dojrzeć. Przemiany w życiu osobistym agenta szły w parze z rewolucjami w pracy.

Mogliśmy zobaczyć też, jak świeżo zdobyta wiedza na temat psychiki morderców była aplikowana do rozwiązania bieżących spraw. Lata 70. były szczególnym czasem nasilenia się działalności seryjnych zabójców w USA i Mindhunter próbuje uchwycić próby zbadania tego fenomenu. Świat pokazany w kadrze zdaje się rozpadać, a instytucje, które dotąd nad nim panowały, tracą kontrolę, dotknięte zawirowaniami. Serial stara się pokazać przemiany obyczajowe oraz poczucie, że wszystko dookoła staje się obce i groźne. Mindhunter wyróżnia się na tle innych produkcji o seryjnych mordercach ambitną stroną formalną i skrupulatną dbałością o rozwój postaci. Zdecydowanie warto poznać tę opowieść, choć zamiast emocjonujących śledztw i pościgów, zobaczymy w nim podróż w głąb zbrodniczego umysłu.

Gatunek: kryminał, thriller
Twórca: Joe Penhall
Obsada: Jonathan Groff, Holt McCallany, Anna Torv, Cameron Britton

Mad Men

Akcja serialu w większości toczy się w latach 60., ale ostatni sezon kończy się na ostatnich miesiącach 1970. Fabuła koncentruje się na codziennej działalności agencji reklamowej. W produkcji przedstawiono też życie osobiste bohaterów, przedstawiając tym samym zmieniające się nastroje i obyczaje.

Mad Men zdobył uznane krytyków za scenariusz, aktorstwo, reżyserię, styl wizualny i historyczną autentyczność. Wiernie odwzorował  modę lat 70.  Dzwony, białe rajstopy, buty na platformie, bokobrody, brązowe garnitury, frędzle i kwieciste wzory – wszystkie te elementy widzimy w kostiumach.  Co ważne, stroje bohaterów pokazują ich rozwój przez lata. Chociaż akcja serialu nie rozwijała się zbyt długo w dekadzie Bee Gees, Mad Men jest jednym z najdoskonalszych jej przedstawień.

Gatunek: dramat
Twórca: Matthew Weiner
Obsada: Jon Hamm, John Slattery, Elisabeth Moss

Nie ma jak w rodzinie

Program opowiada o dysfunkcyjnej irlandzko-amerykańskiej rodzinie Murphych żyjącej na przedmieściach. Jego akcja rozgrywa się na początku lat 70.  Komedia Billa Burra jest bezczelnym, niefiltrowanym spojrzeniem na życie rodzinne w czasach ekonomicznego kryzysu i pokoleniowych niesnasek.

Frank Murphy, patriarcha pięcioosobowej familii, jest kierownikiem średniego szczebla zarządzania na lotnisku. Lawiruje między interesami dużej grupy pracowników a potężnych szefów, obiecujących mu więcej władzy i pieniędzy. Jego żona, Sue, zastanawia się, czy bycie gospodynią domową i sprzedaż plastikowych pojemników na jedzenie jej wystarcza. Najstarszy syn Kevin ma problemy w szkole i chętnie eksperymentuje z narkotykami. Środkowe dziecko, Bill, ma 11 lat, a jego wrażliwość czyni go łatwym celem ataków ze strony osiedlowego łobuza i młodszej siostry, niesfornej Maureen.

Seria bazuje na komicznych wydarzeniach i pokazuje dawne podejście do opieki nad dziećmi, tak dalekie od bezstresowego wychowania. Osadzenie akcji w latach 70. zrealizowano bez zarzutu dzięki animacjom dokładnie odwzorowującym realia tej dekady. Na ekranie widzimy ogromne kolorowe telewizory, zachwyty elektronicznymi sekretarkami, fascynację psychodelicznym rockiem i zmieniające się normy społeczne. Ulubionym programem telewizyjnym Franka jest serial o Colcie Lugerze, ideale męskości. Bohater próbuje naśladować twardego gliniarza w życiu, co wychodzi mu z różnym skutkirm. Nie ma jak w rodzinie wyróżnia inteligentnie napisany scenariusz, ekspresyjna animacja, świetny dubbing, spora dawka humoru i uroczo nostalgiczne spojrzenie w przeszłość. Chociaż żarty bywają nieco wulgarne, na pierwszy plan wybija się to, co najistotniejsze, czyli podkreślenie siły rodzinnych więzi.

Gatunek: komedia, animacja
Twórcy: Bill Burr, Michael Price

Narcos

Sezony 1 i 2 osadzone i nakręcone w Kolumbii oparte są na historii narkotykowego króla Pabla Escobara, który stał się miliarderem dzięki produkcji i dystrybucji kokainy. Seria koncentruje się także na jego interakcjach bossami narkotykowymi, agentami Drug Enforcement Administration (DEA) i różnymi podmiotami opozycyjnymi. Seria pokazuje, jak Escobar po raz pierwszy zaangażował się w handel kokainą w Kolumbii. Był uznanym czarnym handlowcem w Medellín, przewożącym ciężarówki pełne towarów (alkohol, papierosy i sprzęt gospodarstwa domowego) do Kolumbii w czasach, gdy było to surowo zabronione.

Wkrótce Pablo zaczyna transportować kokainę do Miami, gdzie zyskuje rozgłos wśród bogatych i sławnych. Szybko rozwija większe laboratoria i wydłuża trasy dystrybucji w Stanach Zjednoczonych, by zaspokoić rosnący popyt. Kiedy wzrasta przemoc związana z narkotykami, Amerykanie wysyłają grupę zadaniową z DEA do Kolumbii w celu rozwiązania problemu. Murphy jest partnerem Javiera Peñy. Celem grupy zadaniowej Murphy’ego jest współpraca z władzami kolumbijskimi, kierowanymi przez pułkownika Carrillo, w celu położenia kresu odpływowi kokainy do Stanów Zjednoczonych. Sezon kończy się ucieczką Escobara z więzienia. W serialu Narcos brakuje sympatycznych postaci, ale produkcja przyciąga widza solidną grą aktorską i historią, która jest na tyle dynamiczna, że ​​odwraca uwagę od biograficznego, przewidywalnego wymiaru.

Co ciekawe, program skrytykowano za jakość języka hiszpańskiego. Obśmiewano akcenty, wymowę i intonację. Zdaniem Kolumbijczyków Narcos jest amerykańskim wyobrażeniem Kolumbii. Pokazuje, że przybysze zachowują się praworządnie, a tubylcy parają się handlem narkotykami i mają prymitywne rozrywki.

Gatunek: dramat, kryminał, biograficzny
Twórcy: Carlo Bernard, Doug Miro
Obsada: Wagner Moura, Alberto Ammann, Pedro Pascal

Cudowne lata

Cudowne lata są jednym z najbardziej cenionych, uznanych i wpływowych komediodramatów wszechczasów. Serial ukazuje życie typowej amerykańskiej rodziny z klasy średniej w latach 1968-1973 z punktu widzenia dorastającego Kevina. Ojciec chłopaka pracuje na kierowniczym stanowisku w firmie NORCOM, przedsiębiorstwie z branży obronnej. Jego matka jest gospodynią domową. Kevin ma starsze rodzeństwo – brata Wayne’a i siostrę Karen. W serialu ważni są też najlepszy przyjaciel chłopca, Paul Pfeiffer, i jego sympatia, dziewczyna Gwendolyn „Winnie” Cooper. Historie przedstawione w Cudownych latach opowiada Kevin jako dorosły już mężczyzna. Bazując na blaskach i cieniach dorastania w czasach wojny w Wietnamie, Nixona i wyścigu kosmicznego, show przemawiał głównie do boometów i ich dzieci.

Chociaż Cudowne lata były często przesiąknięte patosem, zwykle pokazywało jaśniejsze strony życia. Tym, co je wyróżnia, okazuje się nieprzeciętna uniwersalność. Ich fabuła okazuje się czytelna dla każdego, kto zmagał się z trudami dojrzewania. Od presji liceum po wzloty i upadki pierwszych miłości, serial nieustannie poruszał ważkie tematy, będąc przy tym bardziej uczciwy i autentyczny niż którykolwiek z jego poprzedników. Co istotne, w Cudownych latach elementy nawiązujące do lat 70. stanowiły naturalne tło dla wydarzeń, a nie pretekst dla stworzenia całej serii. Nie tarzają się w nostalgii jak Stranger Things, dlatego ich wątki pozostają tak samo aktualne teraz, jak 30 czy nawet 50 lat temu.

Gatunek: komedia
Twórcy: Neal Marlens, Carol Black
Obsada: Fred Savage, Dan Lauria, Alley Mills

Kroniki Times Square

Kroniki Times Square opowiadają o złotej erze porno, a konkretnie o początkach i legalizacji tej branży w Nowym Jorku. Poruszane tematy obejmują korupcję rządu i policji, przemoc, rosnącą popularność substancji psychoaktywnych i sytuacje na rynkach nieruchomości. Akcja rozgrywa się w latach 70., dlatego przedstawia wydarzenia ważne dla tej dekady.

Vincent Martino powadzi bar na Brooklynie i jest managerem koreańskiej restauracji na Manhattanie. Jego brat bliźniak Frankie jest uzależniony od hazardu i zadłuża się u mafii. Kolejna bohaterka serialu to Eileen – prostytutka wkraczająca do przemysłu porno jako aktorka i reżyserka.

Serial pokazuje umiejętności Davida Simona do opowiadania o wielkomiejskim brudzie, nie tracąc przy tym z oczu szczególnie barwnych postaci. Kroniki Times Square są zabawne i prowokujące. To szerokie spojrzenie na dynamikę społeczną, ekonomiczną, polityczną, kulturową, seksualną i płciową minionej epoki i wciągająca opowieść o początkach pornobiznesu.

Gatunek: dramat
Twórcy: George Pelecanos, David Simon
Obsada: James Franco, Maggie Gyllenhaal, Emily Meade

The Get Down

The Get Down rozgrywa się w latach siedemdziesiątych na Bronxie i śledzi rozwój hip-hopu i muzyki dyskotekowej. Obserwujemy wszystkie wydarzenia oczami grupy nastolatków. Każdy odcinek zaczyna się od tego, jak MC Books rapuje historię tłumowi podczas koncertu. Krótki rap podsumowuje poprzednie odcinki i prezentuje zdarzania z następnych. Każdy epizod poprzeplatany jest prawdziwymi materiałami wideo i wiadomościami z lat 70.

Część pierwsza rozpoczyna się w 1977 roku od Zeke’a (młodego MC Booksa), poety mieszkającego ze swoją ciotką Wandą po śmierci rodziców. Spotyka on artystę graffiti i DJ-a o pseudonimie Shaolin Fantastic. Ta dwójka wraz z przyjaciółmi Zeke’a zostaje The Get Down Brothers, formacją marzącą o sukcesie w branży muzycznej. Mylen, miłość Zeke’a, chce zostać piosenkarką disco i opuścić Bronx, ale napotyka różne przeszkody, takie jak podejście jej religijnego ojca do zainteresowań córki. Serial przedstawia różne okoliczne gangi i gangsterów, w tym Grubą Annie i jej syna Cadillaca. The Get Down ukazuje też biedę i przemoc, jakich doświadczają mieszkańcy ubogich dzielnic.

Druga część produkcji rozgrywa się w 1978 roku, kiedy to członkowie zespołu stoją w obliczu dorosłości i przyszłości w branży muzycznej. Seria skupia się na muzyce, a jej mocną stroną jest świeża, energiczna obsada i dążenie do autentyczności. Specjalnie zaangażowano wiele historycznych postaci w role producentów, w tym: Nasa, Grandmastera Flasha, Kurtisa Blowa i D-aJ Kool Herca. Ścieżka dźwiękowa The Get Down zawiera oryginalne utwory z serii, covery oraz kilka utworów z lat 60. i 70. XX wieku, ze szczególnym naciskiem na disco, R&B, funk i soul. Możemy więc usłyszeć przeboje Earth, Wind & Fire, The Trammps, Wild Cherry i Boney M.

Gatunek: dramat, muzyczny
Twórcy: Baz Luhrmann, Stephen Adly Guirgis
Obsada: Justice Smith, Shameik Moore, Herizen F. Guardiola

Vinyl

Narracja serialu Vinyl nie zawsze zachowuje rytm, ale jest interesującym hołdem dla pionierów rocka lat 70. Produkcja zawiera pochłaniające historie, znakomitą ścieżkę dźwiękową i odwzorowuje minioną epokę z bogatymi detalami.

Seria ukazuje to, jak założyciel wytwórni American Century Records, Richie Finestra, próbuje dopasować się do zmieniającego się krajobrazu w branży muzycznej. Rock’n’roll ustępował punkowi, disco i hip-hopowi. Prezes próbuje więc uratować swoją firmę, w czym przeszkadza mu zamiłowanie do kokainy i alkoholu.

Historia Richiego Finestry to historia ciągłych upadków – w małżeństwie, w zachowaniu trzeźwości i w pracy. Serial jest jednak znacznie bardziej interesujący, gdy błąka się po kronikach muzyki popularnej niż po meandrach życia głównego bohatera. W Vinylu zobaczyliśmy na ekranie słynnych muzyków z tamtego okresu – Roberta Planta z Led Zeppelin, Lou Reeda, Karen Carpenter, Alice’a Coopera, Davida Bowie, Boba Marleya i Johna Lennona.

Gatunek: dramat, muzyczny
Twórcy: Terence Winter, Martin Scorsese
Obsada: Bobby Cannavale, Juno Temple, Ray Romano

The Kids Are Alright

The Kids Are Alright to ciepły, zaskakująco przejmujący, przemyślany program o klasycznym klimacie sitcomu. Seria opowiada o irlandzkiej rodzinie składającej się z rodziców i ośmiorga synów mieszkających na przedmieściach Los Angeles. Akcja rozpoczyna się około 1972 roku. Jeden z synów, Lawrence, opuszcza seminarium i wraca do domu z planem ratowania świata.

Kadry z The Kids Are Alright przypominają polaroidowe zdjęcia. Narrator wspomina, że lata 70. były niesamowitym czasem na to, by być dzieckiem. Kaski rowerowe nie zostały wymyślone. Nie używano pasów bezpieczeństwa. Dorośli nie nadzorowali dzieci w takim stopniu jak obecnie. Komedia natychmiast przywołuje format Cudownych lat. Jest skoncentrowana na opowieści i humorze bardziej niż na nostalgii. Ogromny rozmiar rodziny i różnorodna dynamika stworzona przez tę niewielką, ale znaczącą społeczność współistniejącą pod jednym dachem to źródło komizmu, dostarczające kolejnych okazji do śmiechu.

Gatunek: komedia
Twórca: Tim Doyle
Obsada: Christopher Paul Richards, Michael Cudlitz, Mary McCormack

Fosse/Verdon

Serial opowiada o współpracy i związku reżysera i choreografa Boba Fosse’a z broadwayowską gwiazdą Gwen Verdon. Produkcja przedstawia relacje osobiste i zawodowe, opierając się na biografii Fosse’a autorstwa Sama Wassona. Para zmieniła oblicze amerykańskiej rozrywki, płacąc za to cenę.

Fosse/Verdon to z pewnością produkcja dl fanów teatru i musicali. Obserwujemy, jak Fosse reżyseruje swoje największe hity i odnosi sukcesy. Córka pary, Nicole Fosse, która jest współautorką projektu, powiedziała o tym, że ważne stało się przede wszystkim ukazanie prawdy. Projekt miał odzwierciedlać to, co było akceptowalne w latach 60. i 70. Ponownie budował też mitologię mężczyzny z problemami oraz przywracał publiczności kobietę, która pomogła rozsławić jego działania.

Gatunek: biograficzny, muzyczny, dramat
Twórcy: Steven Levenson, Thomas Kail
Obsada: Sam Rockwell, Michelle Williams, Margaret Qualley

Swingtown (Imprezowo)

W Swingtown widzimy, jak dwa pokolenia sąsiadów z przedmieść Chicago poznają uroki trwającej rewolucji obyczajowej i seksualnej. Akcja startuje latem 1976 roku. Rozpoczyna się od przeprowadzki rodziny Millerów do zamożniejszej dzielnicy. Bruce Miller jest przedsiębiorcą, a jego żona Susan to gospodyni domowa. Para ma nastoletnią córkę Laurie i młodszego syna Bruce’a Juniora o pseudonimie B.J. Nowymi sąsiadami Millerów są Tom i Trina Decker. Mężczyzna pracuje jako pilot i poznał żonę, gdy ta była stewardessą. Deckerowie szybko zaprzyjaźniają się z sąsiadami. Millerowie z kolei dowiadują się, że ich nowi znajomi mają otwarte małżeństwo. Ta wiedza obciąża przyjaźń rodziny z Thompsonami, bardziej konserwatywnymi sąsiadami ze starej dzielnicy. Deckerowie próbują utrzymać relację z Millerami ku przerażeniu Thompsonów.

Chociaż serial skupia się głównie na trzech parach, śledzone są również historie ich dzieci, szczególnie Laurie, która ma niejednoznaczną relację ze swoim nauczycielem filozofii w szkole letniej. B.J. poznaje z kolei tajemniczą Samanthę Saxton mieszkającą w sąsiedztwie.

Produkcja jest dramatem o związkach i wpływie przemian obyczajowych na społeczeństwo, dlatego nie brakuje w niej otwartych małżeństw i imprez z seksem grupowym. W Swingtown Gotowe na wszystko spotykają Mad Mena, kołysząc się w rytmie kolorowych lat 70. W tym serialu dzieci nie mogą oderwać się od kiepskich programów science fiction, mężczyźni noszą rozkloszowane białe garnitury, a bary w rogach salonów są bogato zaopatrzone. Kobiety przekonywały się, że nie muszą być tylko gospodyniami domowymi i ich własne nadzieje i marzenia okazują się równie ważne, co ich mężów i dzieci. W jednej chwili na ekranie widzimy namiętny spór o feminizm. W drugiej – wszystkich nagich, odurzonych i imprezujących razem. Każda scena została przy tym zarejestrowana z ciepłą, żółtą poświatą, która przywodzi na myśl dekadę lamp lawowych.

Gatunek: dramat
Twórcy: Mike Kelley
Obsada: Lana Parrilla, Grant Show, Molly Parker

To już wszystkie seriale o latach 70. w tym zestawieniu? Czy znacie inne produkcje osadzone w tym okresie? Dajcie znać w komentarzach!