Wokół nowej ekranizacji kultowej powieści Wywiad z wampirem Anne Rice kontrowersje narastały od samego początku, kiedy tylko ogłoszono produkcję. Ambiwalentne emocje wzbudzał sam fakt, że próbuje się ponownie ruszyć, a przede wszystkim też zmienić, coś, co zapisało się już w świadomości fanów w pewien określony sposób za sprawą nie tylko książki, lecz także filmu z 1994 roku z Tomem Cruisem, Bradem Pittem oraz Kirsten Dunst. Natomiast w przypadku serialu stacji AMC od pierwszych informacji, które się o nim pojawiły, było widać, że będzie się on znacznie różnił od swoich poprzedników. Z lat 70. zrobił się pandemiczny rok 2022, a schyłek XVIII wieku, kiedy to w oryginale zaczyna się opowieść Louisa, zmieniono na początki XX, dzięki czemu można było wprowadzić zmiany w wyglądzie i kolorze skóry bohaterów i to te decyzje wywołały chyba największe oburzenie.

Wywiad z wampirem w czasach pandemii

Akcja serialu toczy się w 2022 roku, podczas pandemii, w Dubaju, gdzie dziennikarz Daniel Molloy w jednym z luksusowych apartamentów wysłuchuje historii życia, śmierci oraz życia po śmierci wampira Louisa de Pointe du Laca. Szybko okazuje się, że mężczyźni już kiedyś się ze sobą spotkali, lecz wtedy ich znajomość zakończyła się w nie do końca miły sposób. Teraz, po wielu latach, Louis chce, aby Daniel ponownie wysłuchał jego opowieści, spisał ją, a następnie wydał w postaci książki. Rozpoczyna się tytułowy wywiad z wampirem, w którym Louis wraca pamięcią do momentu poznania wampira Lestata w 1910 roku i opowiada o kolejnych wydarzeniach będących konsekwencjami znajomości z nim.

Odyseja Louisa

Jak już można było się zorientować, w serialu mamy do czynienia z rodzajem opowieści w opowieści, kiedy Louis opowiada swoją historię Danielowi. Nazywa on to swoją odyseją, a rozmowę z dziennikarzem możemy traktować jako pewnego rodzaju oczyszczenie lub spowiedź z tego, przez co dane mu było przejść w ciągu tych wielu lat wiecznej młodości. Pierwsze odcinki mają spokojniejszy charakter, są bardzo dobrze zrobionym wprowadzeniem, dzięki czemu nawet osoby, które nigdy nie miały do czynienia z Wywiadem z wampirem, bez problemu poradzą sobie ze zrozumieniem wszystkiego.

Z każdym odcinkiem akcja stopniowo nabiera tempa, jednak twórcy zadbali o to, żeby było ono w miarę równomierne, co sprawia, że cały serial ogląda się tak samo dobrze. Momenty bardziej dynamiczne lub ciężkie do przyswojenia są przeplatane z tymi spokojniejszymi czy też często powrotem do współczesności i rozmowami Daniela z Louisem dotyczącymi sytuacji, o której wampir akurat opowiadał. Uważam to za dobry zabieg, ponieważ dzięki temu widz nie tylko biernie przyswaja fabułę, lecz także razem z dziennikarzem zastanawia się nad tym, o czym mówi du Lac, i podchodzi do tego krytycznie.

Świetnym pomysłem było również to, aby była to już druga próba przeprowadzenia tego wywiadu i spisania go w formie książki. Jak zauważają czasem sami bohaterowie, od poprzedniego razu wiele się zmieniło w nich obu. Molloy nie jest już tym samym młodym dziennikarzem, szukającym swojej drogi w życiu, którym był w latach 70. podczas pierwszego spotkania z wampirem. Teraz to podstarzały, śmiertelnie chory, doświadczony zarówno zawodowo, jak i życiowo mężczyzna, zdecydowanie lepiej potrafiący obchodzić się ze swoim rozmówcą niż kiedyś. Louis natomiast miał czas, żeby zastanowić się nad opowiadaną przez siebie historią i przy drugim podejściu czyni to w nieco inny sposób. Za sprawą tego, że bohaterowie nie są sobie obcy, sceny zwykłych rozmów w teraźniejszości ogląda się równie dobrze, co pełne akcji retrospekcje. Między Danielem i Louisem panuje pewnego rodzaju napięcie (i nie chodzi mi o romantyczne czy seksualne), z którego udźwignięciem aktorzy (Jacob Anderson i Eric Bogosian) poradzili sobie znakomicie, przez co wszystkie interakcje między nimi są bardzo ciekawe do oglądania.

Konteksty społeczne

Wśród zmian, które wprowadzono w serialu w porównaniu do oryginału i poprzednich adaptacji, była zmiana koloru skóry głównego bohatera, co początkowo mogło wzbudzać pewne obawy, biorąc pod uwagę fakt, iż w pierwowzorze Louis był bogatym plantatorem w Luizjanie, a co za tym idzie – miał niewolników. Natomiast w tej wersji du Lac to czarnoskóry właściciel kilku domów publicznych w jednej z dzielnic Nowego Orleanu. Twórcy tym samym wprowadzają oczywiście różne konteksty społeczne, już nie tylko dotyczące orientacji seksualnej, lecz także rasy, i robią to w naprawdę dobry sposób, ponieważ te wątki są na tyle ważne i widoczne, że widz zwraca na nie uwagę, jednak jednocześnie nie przyćmiewają one wszystkiego innego.

Uważam również, że te zmiany mają swoje uzasadnienie. Od wydania książki minęło już trochę czasu, podobnie jak od powstania filmowej ekranizacji, która w dodatku jest nadal popularna, więc pójście z duchem czasu przy nowej adaptacji jest jak najbardziej zrozumiałe. Uwspółcześnienie tej historii i podjęcie w niej kwestii, o których w dzisiejszych czasach bardzo żywo się dyskutuje, sprawia, że jest ona przystępniejsza dla odbiorcy, a jednocześnie zachowuje klimat powieści wampirycznej.

Dynamika między Lestatem a Louisem

W serialu znaczącą rolę odgrywa rodzaj relacji, która łączy Louisa z Lestatem, a później również to, jaką rolę w tym wszystkim odgrywa Claudia. Twórcy nie bawią się tu w niedopowiedzenia, nie każą widzowi się domyślać pewnych rzeczy, wręcz przeciwnie, Louis otwarcie mówi o swojej orientacji, a pikantnych scen między nim a jego stwórcą również nie brakuje. Uważam, że zrezygnowanie z subtelnych podtekstów na rzecz przedstawienia pewnych informacji o rodzaju relacji łączącej dwójkę głównych bohaterów było dobrym zagraniem, które w 2022 roku działa lepiej niż niedomówienia. Jednak o wiele ważniejsza wydaje się warstwa czysto emocjonalna ich związku, ponieważ prawie od samego początku można sobie zadawać pytanie, czy w takim świetle, w jakim przedstawia go Louis, ma on jakiekolwiek szanse na przetrwanie.

Aktorzy grający Louisa i Lestata (odpowiednio Jacob Anderson i Sam Reid) stworzyli na ekranie niesamowitą chemię między bohaterami, którą można poczuć już od pierwszej interakcji tej dwójki. Są oni od siebie znacząco różni, mają odmienne podejścia do wielu kwestii, przez co dynamika między nimi tworzy się poprzez ścierani się ze sobą ich charakterów. Jest to w pewnym sensie ciągła gra o dominację i o to, który ulegnie pierwszy, jednak skłamałabym, gdybym napisała, że szanse są równe, ponieważ tak nie jest. Podkreślone to zostało nie tylko wydarzeniami, lecz także różnicami w tym, jak obie postaci są odbierane przez otoczenie. Louis jako czarnoskóry mężczyzna ma pod tym względem o wiele trudniej niż Lestat.

Momentem przełomowym jest pojawienie się Claudii, która bardzo szybko staje się ważna dla Louisa, traktuje on ją jak swoją córkę. Dodaje to nowe elementy do już i tak skomplikowanej relacji dwójki mężczyzn. W bardzo ciekawy sposób przedstawione zostało to, że chociaż dziewczyna z usposobienia bardziej przypomina Lestata, a Louis zna go dłużej niż Claudię, to ta dwójka zdecydowanie lepiej potrafi się ze sobą porozumieć niż ze swoim stwórcą.

Recenzja Wywiadu z wampirem – podsumowanie

Nowa adaptacja Wywiadu z wampirem jest zdecydowanie warta obejrzenia. Oprócz bycia po prostu dobrze zrobionym serialem, który wciąga widza ciekawą i pełną napięcia akcją, porusza też wiele ważnych kwestii i niejako skłania do refleksji, ponieważ jak to bywa w przypadku historii o wampirach, sporo jest tu rozważań na temat moralności, egzystencji oraz samotności. Nie robi tego jednak w sposób nachalny, a raczej naturalnie, przy okazji innych wątków.